کد مطلب:3956 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:10

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

1- درجامعه شايع است كه قبل ازانقلاب كشور دردست روسها بوده وبعد از انقلاب سياست كشور رنگ وبوي انگليس ودر دولت آقاي خاتمي گرايش به سياست آمريكائي داشته، آيا مطالب صحت دارد؟

2- درمورد برخورد با والدين مي گويند درزمان ما پدر ومادرها هر چه مي گفتند ما مي گفتيم چشم، شما چرا با مابحث مي كنيد؟ ما چطور مي توانيم به آنها بفهمانيم زمان آنها با مقتضيات عصر ما متفاوت است وبه ما اينقدر گير ندهند؟

1) قبل از پيروزي انقلاب اسلامي (درزمان حكومت پهلوي) آنچه شايع وبلكه واقعيت داشت اين بود كه رضاشاه پهلوي(لع) سر سلسله اين خاندان با پشتيباني وبرنامه ريزي انگليس و برخي كشورهاي ديگر قدرت را بدست گرفت .خط دهي ها وتأمين منافع انگليس همچنان ادامه داشت تا اينكه بعد از كودتاي 28 مرداد 32، كه توسط عوامل آمريكا درايران انجام گرفت مجدداً محمد رضا پهلوي پس از نوعي فرار وكناره گيري به حكومت بازگشت. لذا ازآن زمان به بعد آنچهمد نظر شاه و حكومت پهلوي بود تأمين خواسته ها ومنافع آمريكا وغرب درايران مي باشد. وبه همين خاطر باتوجه به دو قطبي بودن قدرت درجهان دراين دوران، كشورما با روسيه روابط چندان گرم وموفقي نداشته است. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، بخاطر موضعگيري هاي قلدرمآبانه وزورگويانه آمريكا از جمله بلوكه كردن دارائي هاي ايران دربانكهاي آمريكا، حمله نظامي به ايران درجريان صحراي طبس، كودتاي نافرجام پايگاه نوژه، حمله موشكي به هواپيماي مسافربري ايران وحمايت همه جانبه از تهاجم نظامي عراق به ايران ودههاتوطئه ديگر حكومت آمريكا، روابط سياسي ايران وآمريكا قطع گرديد.وآنچه درسياست خارجي جمهوري اسلامي مطرح است، برقراري روابط عادلانه، تأمين منافع ايران وعدم برخوردهاي زورگويانه توسط ديگر كشورهاست. كه هر كشوري بتواند بهتر اين اصول را رعايت كند وزمينه هاي مختلف همكاري سياسي، اقتصادي، نظامي وغيره را بيشتر داشته باشد جمهوري اسلامي ايران با او رابطه بهتري خواهدداشت. واينطور نيست كه تحت تأثير سياستهاي يك كشور بخصوصي قرار بگيرد . به همين دليل درطول تاريخ انقلاب اسلامي حتي درمورد يك كشور مانند انگليس يا آلمان ويا غير اينها شاهد فراز ونشيب وشدت وضعف درروابط باآنها هستيم و اين دقيقاً بخاطر نحوة موضعگيري آنها درقبال مسائل مختلف مورد علاقه ومهم براي جمهوري اسلامي است و ربطي به رئيس جمهور زمان ندارد .

2) مسلماً شرايط زندگي وحتي برخي از آداب ورسوم جامعه درهر نسلي با نسل قبلي متفاوت است، وهر كدام عملكردي متناسب با وضعيت خودش را مي طلبد.

آنچه در اين رابطه مهم است حفظ اصول وارزشهاي اسلامي وانساني به عنوان معيارهاي ثابت وحياتي درهرنسل وهر شرايطي است. (مانند تقوا، عدالت، خدمت به همنوعان، ادب واحترام متقابل وغيره) كه هر چند درهر زماني شكل ظاهريش عوض مي شود ولي روح واصل آن به عنوان ارزشهاي اصيل فرهنگ ما بايد ثابت وتغيير ناپذير باقي بماند.

توقع والدين از فرزندان در حد رعايت اصول وارزشها بجاست ولي اگر انتظار دارند فرزندانشان دقيقاً با همان ويژگيهايي كه خودشان داشته اند زندگي كنند خواستة بجايي نيست.

مثلاً اصل پرداخت به ورزش درسن جواني موضوعي مطلوب وپسنديده ولازم است اما اگر پدر مي گويد دقيقاً همان ورزش مورد علاقه من را انجام بده، منطقي وصحيح نمي باشد وجوان مي تواند ورزش مورد علاقه خود را ترجيح دهد. درهر حال رعايت ادب واحترام والدين موضوع بسيار مهمي است كه همواره بايد دررفتار وگفتار مراعات شود. وهيچ منافاتي با ابراز عقايد ونظرات خودتان ندارد . وهر پدر ومادري به لحاظ اينكه خواستار رشد وشكوفايي استعداد فرزندانشان هستند با فراهم كردن زمينه ابراز وجود وشخصيت وبيان افكار وسلايق شخصي آنان اين امكان را برايشان ايجاد خواهند كرد.